دستگاه اکسیژن ساز یا کنسنتراتور اکسیژن چیست و چگونه کار می کند؟

تغلیظ کننده یا کنسنتراتور اکسیژن چیست؟

تعریف دستگاه اکسیژن ساز: دستگاه اکسیژن ساز  نوعی وسیله پزشکی است که برای رساندن اکسیژن به افراد دارای اختلالات مرتبط با تنفس مورد استفاده قرار می گیرد.

 افرادی که غلظت اکسیژن در خون آنها پایین تر از حد معمول است ، اغلب به یک کنسنتراتوراکسیژن نیاز دارند تا میزان اکسیژن مورد نیاز آنها را فراهم کند.

به طور کلی ، شما نمی توانید کنسنتراتور اکسیژن را با صلاح دید خود خریداری کنید.

 پزشک باید بعد از انجام ارزیابی پزشکی کامل ، آن را تجویز کند. همچنین به طور معمول پزشکان به بیماران خود نشان می دهند که چگونه می توانند در هنگام مسافرت و در خانه از این کنسنتراتور ها استفاده کنند.

کنسنتراتور های اکسیژن ، هوای اطراف را فیلتر می کنند ، آن را تا حد تراکم مورد نیاز فشرده می کنند و سپس اکسیژن خالص را به سیستم تحویل پالس – دوز یا سیستم جریان مداوم اکسیژن به بیمار ، انتقال می دهند.

این دستگاه همچنین مجهز به فیلترها و صفحات غربال مخصوص است که برای اطمینان از تحویل اکسیژن کاملاً خالص به بیمار ، نیتروژن را از هوا جدا می کند. این دستگاه ها همچنین به همراه رابط های الکترونیکی ارائه شده اند تا بتوانید میزان غلظت اکسیژن و دیگر شرایط را تنظیم کنید، سپس اکسیژن را از طریق مجاری بینی یا ماسک مخصوص استنشاق کنید.

به طور کلی میزان خروجی غلظت اکسیژن با واحد LPM (لیتر در دقیقه) سنجیده می شود. پزشک معین خواهد کرد که میزان اکسیژن مورد نیاز شما ، که ممکن است در حالت استراحت ، هنگام خواب و هنگام ورزش متفاوت باشد، چه قدر می باشد.

کاربردها و دلایل استفاده از کنسنتراتور اکسیژن چیست؟

دلایل زیادی برای استفاده از دستگاه تغلیظ کننده یا کنسنتراتور اکسیژن وجود دارد و پزشکان می توانند اکسیژن درمانی را در شرایط مختلف پزشکی به بیماران خود توصیه کنند. به طور معمول ، ریه های شما اکسیژن هوا را جذب می کنند و آن را به جریان خون منتقل می کنند.

اگر اخیراً برای ارزیابی میزان اکسیژن خون آزمایشی انجام داده اید و یا پالس اکسی متری انجام داده اید  و به نظر می رسد میزان اکسیژن خون شما کم است ، پزشک تان ممکن است به صورت کوتاه مدت یا طولانی مدت اکسیژن درمانی را به شما توصیه کند.

احتمالاً نمی دانید از یک کنسنتراتور اکسیژن برای چه کاری استفاده می شود. درست است؟

شرایط حاد معمولاً نیاز به درمان کوتاه مدت با اکسیژن دارد. این شرایط به طور معمول برای مدت زمانی کوتاهی اجرا می شوند. آنها ممکن است بر خلاف بیماری های مزمن که به تدریج اتفاق می افتد ، علائم بیماری را سریعا بروز دهند. با این حال ، برخی از شرایط تنفسی یا مزمن نیاز به استفاده از مکمل اکسیژن به طور طولانی مدت دارند.

شرایط حاد که بیمار نیاز به کنسنتراتور اکسیژن دارند.

چند نمونه از شرایط حاد که در آن به استفاده از یک کنسنتراتور اکسیژن برای کوتاه مدت نیاز دارید:

آسم: این شرایطی است که مجاری تنفسی شما ملتهب شده و مخاط زیادی تولید می شود  ، که این امر تنفس را سخت تر می کند. در حالی که داروهایی وجود دارد که به کمک آنها می توان شرایط بیماری را که دچار حمله آسم شده ، درمان و کنترل کرد ، یک کنسنتراتور اکسیژن می تواند سطح بالایی از اکسیژن را به جریان خون بیمار وارد کند و کمک کننده تر باشد.

ذات الریه: ذات الریه یک بیماری عفونی است که در آن یا در کیسه های هوایی یا در ریه و یا در هر دو التهاب ایجاد می شود و در بسیاری از موارد ، با مایعاتی پر می شوند. در بسیاری از بیماران مبتلا به ذات الریه اکسیژن درمانی تجویز شده و پس از آن نتایج بالینی خوبی مشاهده شده است.

سندرم زجر تنفسی (RDS) RDS:  نوعی اختلال تنفسی است که بیشتر ، نوزادان را تحت تأثیر  قرار می دهد ، به ویژه آنهایی که شش هفته یا بیشتر ، قبل از زمان موعد خود متولد می شوند.

نوزادان مبتلا به RDS به اندازه کافی سورفاکتانت (مایع پوششی ریه) ترشح نمی کنند  و این امر  باعث می شود تا سخت نفس بکشند. درمان با اکسیژن با استفاده از کنسنتراتور های اکسیژن و پمپ اکسیژن به جریان خون و ریه های نوزادان کمک می کند تا عوارض بعدی کاهش یابد.

دیسپلازی برونکوپه ریوی (BPD): نوزادان مبتلا به RDS خطر بیشتری برای ابتلا به BPD دارند. این یک بیماری ریوی شدید است که به پشتیبانی طولانی مدت تنفسی نیاز دارد.

در بعضی موارد ،بیماران  بعد از عمل ممکن است برای مدت کوتاهی به اکسیژن احتیاج داشته باشند.

بیماریهای مزمن که به اکسیژن درمانی طولانی مدت  نیاز دارند

برخی از شرایط مزمن که به استفاده طولانی مدت از کنسنتراتور اکسیژن نیاز دارند عبارتند از:

بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD: (COPD حدود 16 میلیون نفر را مبتلا می کند ، اما استفاده از کنسنتراتور اکسیژن می تواند یک درمان مؤثر باشد. هنگامی که مبتلا به COPD هستید ، آسیب مزمن ریه دارید که جذب اکسیژن کافی برای ریه ها را دشوار می کند. در نتیجه ، شما می توانید در تنفس مشکل داشته باشید  و درمان با اکسیژن از طریق یک کنسنتراتور می تواند کمک کننده باشد.

فیبروز کیستیک: این وضعیت خطرناک، ارثی می باشد و باعث ایجاد آسیب ریوی و آسیب به دستگاه گوارشی می شود. این بیماری نادر است و بر روی سلولهای  مسئول تولید مخاط و شیره ی گوارشی تأثیر می گذارد. مایعات بدن تغییر می یابند که در نهایت منجر به افزایش چسبندگی و ایجاد محلول ضخیم تری می شود که مجاری ، لوله ها و راه های عبوری شیره ی گوارشی شخص بیمار را مسدود می کند.

آپنه خواب: آپنه خواب نوعی اختلال خواب است که می تواند جدی باشد و باعث شود تنفس فرد به طور پراکنده در طول خواب متوقف شود. معمولاً ، به عنوان درمان این بیماری،ایجاد فشار مستمر مثبت در مسیر تنفسی (CPAP) ، کاهش وزن و ورزش توصیه می شود ، اگرچه برخی از افراد مبتلا به آپنه خواب ممکن است نیاز به درمان با اکسیژن داشته باشند.