در حال نمایش 3 نتیجه

نخ جراحی مونوکریل (  Monocryl ) نوعی نخ بخیه تک رشته ای، مونوفیلمنت، مصنوعی و قابل جذب می باشد و از پلی گلی کاپرون که یک کوپلیمر گلیکولید و اپسیلون- کاپرولاکتون می باشد، تشکیل شده است. این نخ به رنگ بنفش و بدون رنگ موجود می باشد.

معمولاً از این نخ برای پیوند و بستن بافت های نرم استفاده می شود که بیشتر در بستن غشاء میانی پوست صورت کاربرد دارد. این نخ قابل جذب می باشد و مانند نخ بخیه ویکریل، پس از تجزیه تمایل کمی برای خروج از پوست دارد. این نخ نباید به هیچ عنوان در جراحی بافت های قلبی عروقی، عصبی و همچنین در چشم پزشکی و میکروجراحی مورد استفاده قرار گیرد. ممکن است این نخ برای بیماران مسن یا افرادی که دچار سوء تغذیه هستند و ناتوانی آنها باعث می شود که درمان آنها تحت شرایط خاصی انجام شود، مناسب نباشد.

نخ بخیه مونوکریل واکنش التهابی کمی در پوست ایجاد می کند و به مدت 7 تا 14 روز، استحکام کششی خود را به طور کامل حفظ می کند. نسخه ی بدون رنگ این نخ بعد از یک هفته 50 تا 60 درصد ( نسخه بنفش رنگ ، 60 الی 70 درصد ) از استحکام کششی خود را حفظ می کند که بعد از دو هفته این درصد به 20 الی 30 درصد ( نسخه بنفش رنگ ، 30 الی 40 درصد ) کاهش پیدا می کند که در آخر پس از گذشت 91 تا 119 روز به طور کلی هیدرولیز می شود و از بین می رود.

حالت پیچ دار و لغزنده این نخ باعث می شود که راحت تر از یک نخ به هم تابیده از بافت عبور کند و این نخ کمی شبیه نخ نایلونی می باشد. این نخ به ندرت برای بستن زخم و برش های پوستی استفاده می شود و برای بستن بافت هایی که زیاد تحت فشار هستند، استفاده نمی شود. این نخ با استفاده از اتیلن اکساید به طور کامل استریل می شود و از هر گونه آلودگی و میکروب پاک می شود البته برای حفظ این تمیزی، بسته بندی و نخ های موجود در آن باید همیشه در یک جای تمیز و عاری از آلودگی نگهداری شوند.

نخ جراحی مونوکریل (  Monocryl ) دارای خواص بسیاری می باشند که مصنوعی بودن آنها باعث می شود که تاثیر بیولوژیکی روی بافت ایجاد نکند و بدون ایجاد واکنش التهابی کار خود را انجام می دهد و از بافت برش یافته یا صدمه دیده پشتیبانی کند. این نخ ها در هنگام عبور از بافت هیچ مقاومتی از خود نشان نمی دهند و خاصیت کششی بسیار بالایی دارند. نخ مونوکریل بی رنگ نباید برای بستن شکم یا بافت فاسیا استفاده شود.

اقدامات احتیاطی

  • افرادی که می خواهند از نخ مونوکریل برای انجام بخیه استفاده کنند قبل از آن، باید با روش های جراحی و تکنیک های مربوط به بخیه های قابل جذب آشنا باشند چون ممکن است محل زخم و نوع بافت برش یافته متفاوت باشد و برای پوشش و بستن آن نیاز به عملکرد و روش استفاده ی خاصی از نخ بخیه باشد.
  • پزشکان باید هنگام بخیه زدن و بستن بافت، عملکرد داخل بدن بیمار را در نظر بگیرند.
  • استفاده از نخ هایی که قبلاً استفاده شده اند، کار درستی نمی باشد چون باعث بروز عفونت و انتقال دیگر بیماری ها مانند هپاتیت می شود.
  • ارگان های داخل بدن به اشیاء خارجی حساس می باشند به همین دلیل مجاورت و تماس طولانی مدت اعضای بدن با یک شی خارجی صد در صد منجر به مشکل می شود. به طور مثال تماس طولانی مدت نخ بخیه با اعضای دستگاه ادراری بدن به مرور زمان منجر به تشکیل سنگ ادراری یا کلیه می شود.
  • توجه به نوع زخم و آلودگی های اطراف آن مهم می باشد به همین دلیل قبل از انجام بخیه باید آلودگی های موجود در ابزار بخیه و اطراف پوست یا بافت به طور کامل تمیز شوند تا بخیه به درستی بافت را ببندد و احتمال عفونت ناشی از بخیه هم به حداقل برسد.
  • نخ مونوکریل قابل جذب می باشند و پزشک باید هنگام انجام بخیه قسمت مورد نظر را به خوبی بررسی کند و نواحی که زیاد دچار کشش می شوند و فشار زیادی احساس می کنند نیاز به نخ غیر قابل جذب دارند تا پشتیبانی از زخم یا برش آن ناحیه، بیشتر باشد.

این نخ همراه با انواع سوزن ها موجود می باشد به همین دلیل انتخاب سوزن متناسب با سایز نخ ضروری می باشد و سوزن نیز همانند دیگر ابزارهای بخیه حساس می باشد و سوزن نیز باید همانند نخ در یک جای تمیز نگهدای شود و پزشک باید از سالم بودن آن مطمئن باشد چون شکستن آن در حین انجام بخیه و نفوذ آن به بدن عواقب بدی در پی دارد.