در حال نمایش 2 نتیجه

ویدئو لارنگوسکوپ HugeMed

تماس بگیرید
برند

وزن

300 گرم

صفحه نمایش

640 × 480 پیکسل, ال سی دی 3.5 اینچ, نسبت تصویر 3:4

منبع تغذیه

خروجی شارژر mA1000 و V5, رابط شارژ MicroUSB, برق 220 ولت – 50 هرتز

کشور ساخت

چین

بررسی و تشخیص های پزشکی حنجره

حلق انسان به دلیل گذر چهار مجرای مختلف دهان، بینی، نای و مری، عضوی بسیار حساس است که مدیریت بستن و باز کردن راه های مختلف را برای باز کردن جریان هوا و یا اتصال مجرای مری به دهان برای عبور غذا و مایعات بر عهده دارد. یکی از اعضای تحتانی حلق، حنجره نام دارد که با داشتن تارهای صوتی مدیریت ایجاد صدا را برعهده دارد.

حنجره ابتدای نای و دقیقا در زیر حلق قرار گرفته است و ورودی آن با غضروف اپی گلوت پوشانده شده است. گاهی اوقات تارهای صوتی داخل حنجره دچار برخی ناهنجاری ها شده و به تشخیص و معالجه نیاز پیدا می کنند. در این صورت یکی از گام های اولیه مشاهده وضعیت تارهای صوتی و حنجره است.

لارنگوسکوپی چیست؟‌

لارنگوسکوپی به نوعی آندوسکوپی گفته می شود که به طور مخصوص برای مشاهده حنجره استفاده می شود. به عبارتی دیگر لارنگوسکوپی به یک رویه پزشکی اطلاق می شود که جهت مشاهده تارهای صوتی و دهانه لوله نای، فضای میان تارهای صوتی یا چاکنای به کار گرفته می شود.

این رویکرد پزشکی معمولا برای انجام عملیات های دیگری مانند تسهیل لوله گذاری در نای در زمان بی هوشی عمومی، احیای قلبی ریوی یا برای آسان سازی عمل های جراحی بر روی حنجره و یا بخش های فوقانی مجاری تنفسی استفاده می شود.

لوله گذاری نای چیست؟

لوله گذاری نای،‌که معمولا به آن لوله گذاری هم گفته می شود عبارت است از قرار دادن یک لوله پلاستیکی انعطاف پذیر درون نای که به منظور حفظ جریان هوا در هنگام صدمات و نیز به منظور استفاده به عنوان یک مجرا برای تجویز داروهای خاص انجام می شود.

فرایند لوله گذاری به طور معمول در بیماران بدحال و یا بی هوش برای تسهیل تهویه شش ها از جمله تهویه مکانیکی و نیز برای جلوگیری از خفگی و انسداد مجاری هوایی انجام می شود. در فرایند لوله گذاری پر کاربرد ترین مسیر، مسیر دهانی است که در آن یک لوله با گذر از دهان،‌حلق و حنجره وارد نای می شود.

در لوله گذاری از طریق مسیر بینی،‌حلق و حنجره وارد نای می شود. سایر روش های لوله گذاری مانند کریکوتیروتومی و تراکئوتومی به جراحی نیاز دارند. کریکوتیروتومی تنها در شرایط اضطراری استفاده می شود و تراکئوتومی نیز عمدتا در هنگام نیاز طولانی مدت به حمایت از مجاری هوایی استفاده می شود.

انواع لارنگوسکوپی

لارنگوسکوپی معمولا به سه صورت متفاوت انجام می شود که تحت عنوان لارنگوسکوپی مستقیم و لارنگوسکوپی ویدیویی و لارنگوسکوپی با زاویه بالا شناخته می شوند. لارنگوسکوپی مستقیم شامل استفاده  از دستگاهی است که برای تراز کردن انحناهای مجاری هوایی از دهان تا نای است؛ به صورتی که کاربر بتواند با چشم مستقیم حنجره و تارهای هوایی را مشاهده نموده و سپس در صورت نیاز لوله گذاری داخل نای را انجام دهد.

لارنگوسکوپ های سنتی دوربین فیلم برداری ندارند و تنها شامل یک دسته،‌ یک باتری و تیغه ای هستند که بر روی آن یک لامپ به عنوان منبع نور قرار داده شده است. تیغه های استفاده شده در لارنگوسکوپی سنتی به دو دسته تیغه های مستقیم همانند مدل میلر و تیغه های انحنا دار همانند مدل مکینتاش تقسیم می شوند.

در روش مستقیم بیمار به حالت پشت به تخت خوابانده شده و لارنگوسکوپ به دهان وی وارد می شود. سپس با کنار زدن زبان،‌ کاربر به دسته لارنگوسکوپ نیرو وارد کرده و نوک تیغه لارنگوسکوپ از جلوی بخش پوشاننده ورودی نای به نام اپی گلوت را رشد شده که باعث دیده شدن تارهای صوتی می شود. این کار همچنین یک خط مستقیم برای لوله گذاری در داخل نای را ایجاد می نماید.

در مقابل لارنگوسکوپی مستقیم، ویدیو لارنگوسکوپی قرار دارد که بجای ایجاد دید مستقیم از حنجره، با استفاده از یک دوربین از داخل نای و حنجره فیلم برداری کرده و ویدیوها را به صورت زنده بر روی یک صفحه نمایش نشان می دهد.

ویدیو لارنگوسکوپی استاندارد به رویه ای اطلاق می شود که در آن از یک دستگاه لارنگوسکوپی مشابه با دستگاه های سنتی استفاده می شود، با این تفاوت که بر روی تیغه آن یک دوربین قرار دارد.

ویدیو لارنگوسکوپی با هندسه استاندارد از همان حرکات موسوم ترکیب بازو و تیغه برای ایجاد دید از نای و حنجره استفاده می کند. بنابراین، همانند یک دستگاه سنتی استفاده می شود، تنها تفاوت عمده این است که چشم های کاربر برای لوله گذاری بر روی صفحه نمایش دستگاه متمرکز می شوند.

اگر در طول انجام لارنگوسکوپی ویدیویی در هر نقطه ای در طول مسیر خون و یا ترشحات دید دوربین را مختل نمایند، کاربر باید دوباره به لارنگوسکوپی مستقیم بازگردد. البته نقطه وقت این دستگاه ها این است که هر دوی لارنگوسکوپی مستقیم و لارنگوسکوپی ویدیویی را با هم ترکیب می نمایند و در صورت نیاز کاربر می توان در هر زمان هر کدام از روش را بسته به نیاز انتخاب نماید.

سومین نوع از روش های مرسوم لارنگوسکوپی به لارنگوسکوپی با زاویه بالا معروف است که توسط دستگاه های ویدیو لارنگوسکوپی استفاده می کنند که شکل سنتی لارنگوسکوپی مستقیم را رعایت نکرده و بنابراین همانند یک دستگاه سنتی استفاده نمی شوند.

در این روش چشم های کاربر بر روی صفحه نمایش متمرکز می شوند در حالی تیغه با زاویه بالا برای گذر از انحناهای مجاری هوایی استفاده می شود. تیغه این دستگاه در قسمت مرکزی مجاری وارد شده و کاربر از حرکات تکانی برای گذر تیغه از مجاری هوایی و رساندن دوربین به مجرای نای و حنجره استفاده می نماید.

ویدیو لارنگوسکوپ چیست؟

ویدئو لارنگوسکوپ از جدیدترین و مدرن ترین تجهیزات پزشکی است که به کنترل راه تنفس در زمان جراحی کمک میکند. میزان بازگشایی مجرای تنفسی با این دستگاه در انسدادهای دشوار در اتاق عمل ۱.۲% و موادر ناموفق در این مورد ۳.۸% بوده است.

لازم است تا تکنسین های بیهوشی درک دقیق از مشخصات، رابط کاربری و هندسه ویدئو لارنگوسکوپ داشته باشند و کارایی آنرا نیز درک کنند.

به طور کلی در تعریف این دستگاه باید گفت، یک وسیله پرتابل برای بالابردن دقت در لوله گذاری (اینتوباسیون) است. کاربری این دستگاه در اتاق عمل اورژانس، ICU و مراکز آمبولانس هوایی می باشد و به این منظور طراحی شده است.

یا به بیان ساده تر ویدئولارنگوسکوپ دستگاهی شبیه به لارنگوسکوپ با دوربین تعبیه شده در ابتدای تیغه میباشد، که تصویر دوربین بر روی مانتیتور متصل به دسته ویدئولارنگوسکوپ قابل مشاهده است. در بعضی موارد مانیتور جدا از دسته و بر روی پایه جدا قرار دارد و از طریق کابل به دوربین تیغه مرتبط میگردد.

ویدیو لارنگوسکوپ دیگر یک ابزار لوکس به شمار نمی رود و شمار فزاینده ای از خدمات پزشکی پیش بیمارستانی به منظور مدیریت مجاری هوایی از این مدل ها استفاده می نمایند.

علاوه بر این، گسترش کاربرد آن باعث شده است که شرکت های متفاوت،‌ نمونه های مختلفی از آن را عرضه نمایند که باعث مقرون به صرفه تر شدن این وسیله شده است.

لارنگوسکوپ معمولی که به صورت مستقیم استفاده می شود از یک ابزار سخت همراه با نوری بر روی تیغه آن استفاده می کند. لارنگوسکوپی مستقیم در فراهم سازی دید کافی برای لوله گذاری، منجر به توسعه و ساخت روش ها و دستگاه های جایگزین مانند استایلت نوری و شماری از روشهای غیر مستقیم دیگر مانند فیبروسکوپ، بولارد سکوپ، آپشر اسکوپ و وو سکوپ شد.

اگرچه این نوآوری ها و دستگاه ها می توانند جایگزین های مناسبی برای روش لارنگوسکوپی مستقیم باشند، اما هر کدام دارای محدودیت هایی بوده و نمی توان در تمامی شرایط از آنها استفاده کرد. برای مثال یکی از مشکلاتی که به فراوانی در این دستگاه دیده می شود، مه گرفتن لنز آنها است.

به منظور تلاش برای رفع محدودیت های این دستگاه ها، دکتر جان برال، متخصص داخلی و پزشک اورژانس نیویورک، در سال 1998 ویدئو لارنگوسکوپ مستقیم صفحه دوربین را طراحی نمود. گلایدوسکوپ به عنوان اولین ویدئو لارنگوسکوپ واقعی در سال 1999 طراحی شد.

سپس یک مدل تولیدی کامل با دوربین 60 درجه، یک حرارت دهنده آنبورد و یک صفحه نمایش شخصی سازی شده در دسامبر سال 2000 به فروش رسید. یک ویدئو لارنگوسکوپ واقعی بدون هیچ بخش فیبر نوری بوده و یک دوربین بر روی تیغه خود دارد.

این مدل طراحی بسیار مهم است زیرا که تولید و مدیریت تصاویر حاصل از دوربین های CMOS ساده تر است. علاوه بر این دوربین یکپارچه منجر به ساخت یک سری از مدل های ارزان قیمت تر می شود که در مدلهای فیبر نوری هیبریدی امکان پذیر نیست.

گلایدوسکوپ

در سال 2001، آلن پیسی، پزشک متخصص جراح عروق طراحی شده و به اولین نمونه ویدیو لارنگوسکوپ تبدیل شد که برای استفاده تجاری به بازار عرضه شد.

این دستگاه دارای یک دوربین دیجیتال با وضوح بالا است که توسط یک کابل ویدیو به یک نمایش با وضوح بالا متصل شده است.

از گلایدوسکوپ می توان برای عملیات هایی مانند لوله گذاری در داخل نای و یا خارج سازی اجسام خارجی از مجاری هوا استفاده کرد. برتری های عملکردی گلایدوسکوپ به ترکیب پنج مزیت زیر بر می گردد:

  • زاویه شیب 60 درجه ای تیغه گلایدوسکوپ، با حذف نیاز به جابجایی قدامی زبان، دید بهتری از تارهای صوتی فراهم می کند.
  • دوربین دیجیتال CMOS APS این دستگاه بجای نوک تیغه، دقیقا بر روی نقطه زاویه دهی آن قرار گرفته است. این مدل طراحی مشاهده میدان دید دوربین را برای کاربر بهبود می بخشد.
  • به منظور محافظت در برابر خون و یا ترشحات موجود در حلق و نای که ممکن است دید را مختل نمایند، دوربین به صورت فرو رفته در جایگاه خود قرار داده شده است.
  • دوربین فیلم برداری این دستگاه دارای زاویه دید تقریبا وسیعی برابر با 50 درجه است.
  • فناوری لنز گرم شونده، به جلوگیری از مه آلود شدن لنز دوربین کمک کرده و از کاهش دید جلوگیری می کند.

با استفاده از یک استایلت وراتون می توان لوله گذاری نای را تسهیل نمود. این استایلت سخت به گونه ای طراحی شده است که با زاویه 60 درجه تیغه هماهنگ باشد. کاربران با تجربه تر نرخ موفقیت لوله گذاری نای با گلایدوسکوپ را به 99 درصد رسانیده اند.

در مطالعه ای که در سال 2003 به انجام رسید، محققین اثبات کردند که حتی زمانی که محورهای دهانی، حلقی و حنجره به هر دلیلی نتوانند به طور بهینه در یک راستا قرار گیرند، گلایدوسکوپ می توانند دید کافی ایجاد نماید.

با در نظر گرفتن این محدودیت فیزیکی، میانگین زمان لازم برای لوله گذاری نای با استفاده از گلایدوسکوپ تنها 38 ثانیه تخمین زده شده است.

در سال 2005، اولین مطالعه بالینی جامع در رابطه با مقایسه لارنگوسکوپی معمولی مستقیم منتشر شد. در این مطالعه 133 بیمار مشارکت داشتند که هر دو نوع ویدیو لارنگوسکوپی با گلایدوسکوپ و نیز لارنگوسکوپی معمولی بر روی آنان انجام شده بود.

در 124 مورد از 133 بیمار یا 93 درصد بیماران، نتیجه نوردهی و دید عالی یا خوب با استفاده از لارنگوسکوپی گلایدوسکوپ به دست آمده بود. در حالی که در هنگام استفاده از لارنگوسکوپی معمولی چنین نتیجه ای تنها در 98 بیمار یا 74 درصد آنان ثبت شده بود.

همچنین لوله گذاری نای با استفاده از گلایدوسکوپ در  128 مورد از بیماران یعنی 96 درصد از آنان موفقیت آمیز بوده است. ترکیب نتایج این دو آزمایش نشان می دهد که دستگاه گلایدوسکوپ می توانند ابزاری مفید برای مدیریت عمل دشوار لوله گذاری باشد.

تیم طراحی وارتون بعدها ویدئو لارنگوسکوپ رنجر را به سفارش نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا طراحی و تولید نموده که هم اکنون کاربری آن به سوی EMS  و همچنین کاربری های نظامی گسترش پیدا کرده است.

گلایدوسکوپ رنجر مدلی است که برای استفاده در عملیات های بررسی و مدیریت مجاری هوایی در در خارج از بیمارستان و تمامی محیط ها از جمله هوا، دریا و زمین طراحی شده است.

این دستگاه با 680 گرم وزن، دارای بدنه ای ضد آب بوده و تا سقف ارتفاع 20 هزار پایی نیز قابل استفاده است. گلایدوسکوپ کوبالت یک نمونه ای دیگر است که با  دوربینی چند بار مصرف و ثابت با پوسته خارجی یک بار مصرف برای جلوگیری از ایجاد عفونت متقابل طراحی شده است.

در ماه آگوست سال 2009، تیم وارتون همراه در بخش اورژانس دانشگاه آریزونا به منظور دستیابی به اولین لوله گذاری نای با کمک فناوری پزشکی از راه دور با پروفسور جان ساکلز همکاری نمودند.

در هنگام این آزمایش،‌ دکتر ساکلز با استفاده از فناوری پزشکی از راه دور دانشگاه آریزونا،‌ پزشکانی که در یک ناحیه روستایی با استفاده از گلایدوسکوپ عملیات لوله گذاری نای را انجام می دادند، راهنمایی نمود.

سایر مدل های ویدئو لارنگوسکوپ

هم اکنون چندین مدل ویدئو لارنگوسکوپ همانند مدل های TruView PCD-R ساخت TruPhatek اسرائیل،‌ گلایدوسکوپ، لارنگوسكوپ McGrath، مدل Daiken Medical Coopdech C-scope VLP-100، استورز C-Mac، پنتاکس AWS، برکی DCI و کوپیلوت VL به صورت تجاری در دسترس هستند.

این مدلهای متفاوت از لارنگوسکوپ ها از ویژگی ها و ابزارهای مختلفی مانند یک مانیتور بر روی دسته به منظور مشاهده زنده ویدیو و نیز کانالهایی برای هدایت لوله به داخل نای بهره می برند.

عملکرد برتر ویدیو لارنگوسکوپ ها نسبت به مدلهای معمولی مستقیم،‌ باعث شده است که برخی از متخصصین این حوزه،‌ ویدئو لارنگوسکوپ ها را جایگزینی بهتر برای مدلهای معمولی به شمار آورند.

ویدیو لارنگوسکوپ های مختلف در اشکال و اندازه  های متفاوتی تولید می شوند. در برخی از مدل ها شکل استاندارد تیغه های مدل های مکینتاش و میلر حفظ شده و در برخی از مدلهای دیگر تیغه ها زاویه های با انحنای بسیار بیشتری دارند.