نحوه خارج کردن کاتتر محیطی-مرکزی (PPIC)
مانده هنوز
نحوه خارج کردن کاتتر محیطی-مرکزی (PPIC) مبحثی است که در این مقاله قصد بررسی آن را داریم.
استفاده از کاتتر محیطی-مرکزی (PPIC) روشی مطمئن و پايدار برای انتقال داروها و مایعات به روش وریدی است. این کاتتر می تواند هفته ها و ماه ها در بدن بماند و نياز شما به تزريق وريدی از طریق ورود سوزن های زياد را کاهش می دهد.
پيرو درمان های دارويی، پزشک مشخص می کند که چه زمانی برای خارج کردن کاتتر محیطی-مرکزی مناسب است. بهتر است بیماران درباره
مراحل تعبیه کاتتر و عوارض جانبی آن نظیر گر گرفتگی و لخته شدن خون مطلع شوند.
قسمت اول: خارج كردن کاتتر
1- فقط پزشكان و پرستاران می توانند کاتتر را خارج كنند. در غير اينصورت عوارض و عفونت های جدی ممكن است ايجاد شود.
اين مراحل را تنها با پزشك يا پرستار متخصصي كه ميتواند از شما مراقبت كند انجام دهيد.
2- دستان خود را بشوييد. قبل از آنكه شما كارتان را شروع كنيد يا به هر وسيله اي كه براي خارج كردن کاتتر لازم است، دست بزنيد، دستهاي خود را بخوبي با صابون ضدميكروبي بشوييد و يك جفت دستكش استریل جديد بپوشيد. اينكار شانس ايجاد عفونت بيمار را كاهش ميدهد.
3- مواد لازم براي خارج كردن کاتتر را فراهم كنيد. تمام موادي كه در طي انجام اين فرآيند لازم است را قراردهيد، بنابراين شما همه وسايل را دم دست خود داريد.
– این مواد شامل یک جفت قیچی استریل، مقداری پانسمان air-occlusive dressing ( نوعی پانسمان که دارای یک لایه واکسی هست که مانع از نفوذ آب و هوا به داخل جراحت میشود)، برشگر بخیه، بسته های پانسمان استریل و توپ های پنبه ای خیس شده در محلول بتادین است.
– قبل از شروع كار همه مواد را بصورت اصولي نزديك تخت بيمار بچينيد، بنابراين آنها مرتبند و دسترسي به آنها آسان است.
4- تمام مراحل جداكردن PICC line را براي بيمار توضيح دهيد. اينكار سبب ايجاد اعتماد و همكاري توسط بيمار مي شود. خودتان را براي پاسخگويي به تمام سوالات احتمالي كه ممكن است بيمار بپرسد آماده كنيد.
5- بيمار را در حالت صحيح قرار دهيد. قبل از اينكه كارتان را شروع كنيد، از بيمارتان بخواهيد تا در موقعيت صحيح قرار بگيرد.بيمار بايد صاف روي كمر خود خودش دراز بكشد، صورتش بالا باشد، دستها و پاهايش در تماس با تختخواب باشد. اين حالت، بعنوان حالت طاق باز هم معروف است. مطمئن شويد بيمار يك تختخواب تميز با ملافه هاي جديد دارد. اين باعث مي شود بيمار راحتتر باشد و مانع از ايجاد عفونت ميشود.
6- پوست اطراف کاتتر را تميز كنيد. يك توپ نخی خیس شده در محلول بتادین را بگيريد و ناحيه اطراف PICC line را تميز كنيد، از نزديكترين ناحيه خارجي کاتتر در سطح پوست حركت كنيد.
– اين مرحله خيلي مهم است، زيرا اگر همه باكتريها را از سطح پوست پاك كنيد شانس عفونت كمتر مي شود.
– پس از تمیز کردن پوست، مجموعه انفوزیون را باز کرده و پچ پانسمان را آماده کنید، بنابراین همه چی حاضر است تا بتوانید کارتان را شروع کنید.
7- کاتتر را خارج كنيد. با استفاده از یک برشگر بخیه، بخیه هایی که PICC line را در جای خود نگه داشته است، با دقت برش داده و بردارید. از بیمار بخواهید که نفس خود را نگه دارد، سپس با استفاده از دست مخالفتان، به آرامی کاتتر را در جهت مخالفی که قرار دادید، بکشید. هیچ فشار مستقیمی روی محلی که کاتتر را وارد کردهاید، وارد نکنید.
پس از برداشتن کاتتر، بلافاصله محل درج را با گاز استریل بپوشانید و با استفاده از فشار ملایمی آن را در محل نگه دارید.
از بیمار بخواهید که هنگام پوشاندن ناحیه با occlusive dressing، همچنان نفس خود را نگه دارد. پس از اتمام این کار، به بیمار اجازه دهید که بطور طبیعی نفس بکشد و به وضعیت راحت خود برگردد.
8- به مدت 24 تا 48 ساعت وضعیت بیمار را تحت نظر بگیرید. پس از برداشتن PICC line، وضعیت بیمار را به مدت 24 تا 48 ساعت تحت نظر بگیرید. بیمار را از نظر هرگونه علائم عفونت، مانند تب، ملاحظه کنید. همچنین، محل خونریزی را مشاهده کنید و بیمار را برای هرگونه مشکل در تنفس ارزیابی کنید.
بسته به مدت زمانی که از کاتتر استفاده می شد، پانسمان آن باید بمدت 24-72 ساعت نگهداری شود.
قسمت دوم: کمک به فرایند ریکاوری
1- در مورد چندین عارضه ناشی از برداشتن PICC، به بیمار اطلاع دهید. این مهم است که بیمار قبل از انجام این فرآیند، از این عوارض آگاه شود. عوارض احتمالی شامل موارد زیر است:
شکسته شدن PICC line. این یکی از عوارض جدی حذف PICC line است. برای جلوگیری از شکستن، PICC line باید به آرامی و بدون اعمال نیروی زیاد برداشته شود.
– عفونت. این یکی دیگر از عوارض بالقوه جدی است که یک بیمار با PICC line می تواند آن را تجربه کند. هر وقت عفونت ایجاد شود. بنابراین، برای تیم پزشکی مفید است که مرتباً PICC line را رصد کند، شما را تمیز کند وبه شما آموزش دهد تا شرایط استریل آن تا حد امکان حفظ شود. این PICC line باید بعد از هر بار استفاده و بین تغییرات دارویی با استفاده از سرنگ و محلول نمکی نرمال شست و شو داده شود.
لخته شدن خون. “گرچه PICC line هفته ها یا ماه ها قرار دارد، با تزریق مقدار کافی هپارین (ضد انعقاد خون) برای پر کردن مسیر، مانع از انسداد مسیر یا ایجاد لختههای خونی کوچک در بین زمانهایی مورداستفاده، یعنی در زمان بیکاری آن، می شوید. اینکار بلافاصله بعد از شستشوی مسیر با سرنگ حاوی محلول نمکی نرمال انجام شود.
آمبولی ناشی از شکستگی کاتتر. این یک عارضه جدی برداشتن PICC line است که در صورت رسیدن لخته خون به مغز، بیمار ممکن است هوشیاری خود را از دست بدهد.
تورم و قرمزی. این علائم التهابی همچنین می تواند به عنوان یکی عارضه های PICC line ایجاد شود. تورم و قرمزی معمولاً در نزدیکی محل قرار گرفتن کاتتر ایجاد می شود.
2- دوز مناسب برای داروهای مسکن را به بیمار توصیه کنید. پس از برداشتن کاتتر، بیمار ممکن است دردی را در بالای بازوی خود تجربه کند. در نتیجه، پزشک بیمار ممکن است داروهای مسکن را تجویز کند یا داروهای بدون نسخه را توصیه کند تا بیمار بتواند به فعالیتهای روزانه خود بپردازد.
– یکی از رایج ترین داروهای ضد درد OTC که پس از برداشتن PICC line توصیه می شود، ایبوپروفن است. ایبوپروفن یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی است که هم خاصیت ضد تب (کاهش تب) و هم ضد درد (کاهش درد) دارد.
– دوز توصیه شده ایبوپروفن (طبق مراکز کنترل بیماری) 200-400 میلی گرم است که به صورت خوراکی هر 4 تا 6 ساعت مصرف می شود. توصیه می شود برای جلوگیری از مشکلات معده، ایبوپروفن را با مقداری غذا یا شیر مصرف کنید.
3- به بیمار بگویید که از انجام چه نوع ورزشهایی (فعالیتهایی) باید اجتناب کند. حتماً به بیمار اطلاع دهید از حداقل 24 ساعت بعد از برداشتن PICC line از انجام تمرینات سخت یا برداشتن اجسام سنگی (یا وزنه برداری) دوری کند. این میتواند شامل جابجایی مبلمان، بلند کردن جعبه های سنگین یا درگیر شدن در هر فعالیتی که شامل حرکات تکراری بازو یا دست باشد، شود.
4- در مورد تغذیه مناسب به بیمار آموزش دهید. یک رژیم غذایی سالم برای التیام مناسب ضروری است، بنابراین ایده خوبی است که به بیمار انواع مواد غذایی که به دنبال این فرآیند بهتر است مصرف شود، را آموزش دهید.
– این موادغذایی شامل خوردن غذاهای سرشار از آهن برای افزایش خون رسانی و تقویت بدن است. غذاهای سرشار از آهن شامل گوشت قرمز، مرغ، اسفناج، کلم بروکلی، صدف کدو تنبل و کنجد و آجیل هایی مانند بادام زمینی، گردو، پسته و مغز بادام است.
– اگر شما / بیمار وزن خود را از دست داده اید، شما را به خوردن اسموتی های غنی از کالری و شیکهای پر از مواد مغذی، ویتامین ها و قندهای طبیعی تشویق می کند که به شما در افزایش وزن به روش سالم کمک می کند.
– به جای خوردن سه وعده غذایی حجیم در روز، بیمار باید به خوردن وعده های غذایی کوچکتر و بیشتر در طول روز توصیه شود. این کار به افزایش سطح انرژی آنها کمک می کند.
منبع :
