آموزش مراحل خارج کردن چست تیوب

نحوه خارج کردن چست تیوب مبحثی است که در این مقاله قصد بررسی آن را داریم. خارج کردن چست تیوب فقط باید توسط متخصصان واجد شرایط پزشکی انجام شود. چون اگر به طور نادرست انجام شود، هوا می تواند به فضای پلور (فضای بین ریه ها و حفره قفسه سینه) وارد شده و ریه مجددا دچار کلاپس گردد.

این تیوب ها برای تخلیه چرک، خون یا هوایی که در فضای پلور ایجاد می شود قرار داده می شوند. این موارد به دلیل جراحی، بیماری یا آسیب دیدگی ایجاد می شوند و می توانند با کلاپس نسبی یا کامل ریه عملکرد طبیعی تنفس را مهار کنند. چست تیوب هنگامی برداشته می شود که هوا یا مایع بیشتری برای تخلیه از فضای پلور وجود ندارد. این محل باید ظرف دو هفته بهبود یابد و جای زخم کوچکی بر جای بگذارد. در ادامه مروری بر نحوه خارج کردن چست تیوب، برای متخصصان پزشکی انجام خواهد شد.

توجه: مراحل بخش 2 (نحوه خارج کردن چست تیوب) باید به صورت پی در پی و سریع انجام شود. حتما قسمت 2 را به دقت بخوانید و کاملا بفهمید.

هشدار: سعی نکنید چست تیوب را جدا کنید، مگر اینکه یک متخصص پزشکی واجد شرایط باشید.

بخش اول- آماده سازی برای خارج کردن چست تیوب

1- تصمیم بگیرید که آیا زمان برداشتن تیوب رسیده است.

یک متخصص پزشکی تصمیم می گیرد چه موقع چست تیوب باید خارج شود. در زیر لیستی از فاکتورهایی که باید در نظر گرفته شود آورده شده است.

• چست تیوب حدود یک هفته استفاده شده است. استفاده طولانی از چست تیوب می تواند احتمال عفونت را افزایش دهد.
• میزان مایعات تخلیه شده به طور قابل توجهی کاهش یافته است، معمولا به کمتر از 200 میلی لیتر در 24 ساعت.
• تنفس به حالت عادی برگشته است. بیمار دیگر نفس کوتاه نمی کشد، میزان تنفس به حالت عادی برگشته است و سینه به هنگام ورود هوا به صورت متقارن بالا می رود.
• پرتونگاری اشعه X (یا آزمایش های دیگر) عدم وجود هوا یا مایع در حفره پلور را نشان دهد.

2- روش را برای بیمار توضیح دهید.

مهم است که بیمار درک کند که در طول عمل چه کار باید انجام دهد، مانند مانور والسالوا (زمانی اتفاق می افتد که فرد نفس خود را حبس کند و فشار درون شکمی و سینه را از طریق انقباض عضله های شکم و عضله های تنفسی افزایش دهد). ممکن است بیمار از درد نیز عصبی باشد. آنها درد درج تیوب را به خاطر خواهند آورد (اگر هوشیار بودند)، و چست تیوب نیز می تواند در حین قرار دادن بسیار دردناک باشد. اطمینان خاطر از بیمار بسیار مهم خواهد بود، زیرا برداشتن چست تیوب معمولاً از درد وارد کردن آن کمتر است.

3- بیمار را در وضعیت نیمه فاولر (semi-fowler) قرار دهید.

بیمار به پشت دراز بکشد و سپس سر تخت را مقدار کمی بالا ببرید (معمولا حدود 30 درجه). ممکن است زانوی بیمار صاف یا مقدار کمی بالا باشد. بازوهای بیمار باید شل باشد و از دسترس خارج شود.

 

4- دستان خود را شسته و دستکش بپوشید.

شستن دست ها و پوشیدن دستکش در کاهش احتمال شیوع بیماریهایی مانند عفونت بسیار مهم است.

• هشدار: اگر بیمار به لاتکس حساسیت دارد از دستکش بدون لاتکس استفاده کنید.

5- از پیش بند و شیلد محافظ صورت استفاده کنید.

این کار برای محافظت از شما در برابر هرگونه پاشیدن انجام میشود، زیرا برداشتن چست تیوب می تواند یک فرایند آلوده باشد. شیلد محافظ صورت از یک صفحه پلاستیکی شفاف تشکیل شده است که دور پیشانی بسته می شود و صورت را می پوشاند. پیش بند جراحی یک لباس پلاستیکی نازک است که به دور قفسه سینه بسته شده و نیمه بالایی بدن را می پوشاند.

6- برای جمع آوری زهکشی یک پد قرار دهید.

درباره نحوه خارج کردن چست تیوب باید به این نکته دقت کنید. یک پد محیط اطراف را از زهکشی محافظت می کند. پدهای یکبار مصرف اغلب حاوی یک لایه پارچه جاذب (برای جذب مایع) و یک لایه پلاستیکی (برای محافظت از سطوح سرپوشیده) هستند. لایه پلاستیکی باید پایین باشد. ممکن است چندین پد مورد نیاز باشد.

7- برای قرارگیری آسان، یک پانسمان و نوار جدید آماده کنید.

یک تکه نوار را به یک پانسمان آماده بچسبانید و آن را در یک جای مناسب قرار دهید. همچنین نوارهایی آماده برای استفاده داشته باشید بطوری که لایه چسبنده آنها را به سمت بالا باشد. آماده سازی پانسمان برای استفاده باعث می شود مدت زمان لازم برای پوشاندن سوراخ بعد از برداشتن چست تیوب کاهش یابد. این سوراخ باید به سرعت مهر و موم شود تا از ورود هوا به فضای پلور که می تواند باعث کلاپس ریه شود، جلوگیری کند.

8- پانسمان چست تیوب را با دقت جدا کنید.

حتما از کشیدن چست تیوب خودداری کنید. پانسمان معمولاً از یک فضای داخلی بزرگ و نرم (برای بستن و محافظت از محل) و نوار اطراف لبهها تشکیل شده است. لایه برداری نوار از چند طرف باعث می شود پانسمان به آرامی آزاد شود.

9- دستکش را بعد از برداشتن پانسمان عوض کنید.

این کار برای حفظ محیط استریل انجام می شود، زیرا دستکشهای قدیمی در اثر برداشتن پانسمان آلوده می شوند.

بخش دوم- برداشتن چست تیوب

1- چست تیوب را با استفاده از قیچی کلی (Kelly) نوک لاستیکی محکم گرفته و مکش را قطع کنید.

این امر به منظور جلوگیری از ورود یا خروج هرگونه جریان هوا از فضای پلور است. نوکهای لاستیکی به جلوگیری از آسیب دیدن چست تیوب کمک می کند.

2- بخیه لنگری را که چست تیوب را در جای خود نگه می دارد برش دهید.

• هشدار: چست تیوب را سوراخ و یا قطع نکنید. تغییر فشار هوا می تواند باعث کلاپس ریه ها شود.
• هشدار: حتماً چست تیوب را بعد از قطع بخیه لنگر در محل خود نگه دارید، زیرا چیزی برای نگه داشتن تیوب در محل وجود ندارد.
• هشدار: در صورت وجود بخیه رشته ای، آن را نبرید. برخی از پزشکان ترجیح می دهند هنگام قرار دادن چست تیوب بخیه رشته ای بزنند تا پس از برداشتن تیوب محل آن بسته شود.

3- هنگام خارج کردن چست تیوب به بیمار یاد دهید تا مانور والسالوا را انجام دهد.

برای انجام مانور، بیمار باید نفس عمیق بکشد. سپس باید قسمت پشتی گلو (چاکنای یا دهانه نای) را ببندد و سعی کند هوا را از داخل آن فشار دهد. مانور احتمال کلاپس ریه ها را هنگام برداشتن چست تیوب کاهش می دهد. بیمار می تواند به جای بستن پشت گلو، به طور متناوب بینی و دهان خود را بگیرد.

4- زمانی که بیمار در حال انجام مانور والسالوا است تیوب را به سرعت و با ملایمت جدا کنید.

یک دست را به آرامی در اطراف محل قرار دهید و از دیگری برای خارج کردن چست تیوب استفاده کنید. نشت و پاشیدن برخی مایعات طبیعی است. برای مراحل بعدی آماده باشید، زیرا محل باید در اسرع وقت پلمپ شود.

5- در صورت وجود بخیه رشته ای بلافاصله آن را ببندید و محل را از جهت عبور هوا بررسی کنید.

ممکن است به یک جفت دست دوم برای بستن سریع بخیه نیاز  باشد. با محکم شدن بخیه، سوراخ بسته می شود و از ورود هوا جلوگیری میکند. محل باید از نظر داشتن حباب بررسی شود چون حباب نشان دهنده جریان هوا است.

6- بلافاصله محل را با یک پانسمان مناسب بپوشانید.

انواع مختلف پانسمان می تواند استفاده شود (مانند پانسمان انسداد). پانسمان مورد استفاده اغلب بستگی به امکاناتی دارد که رویه انجام می دهد. در همه موارد، پانسمان باید محل را محکم ببندد تا از ورود هرگونه هوا جلوگیری شود.

بخش سوم- مراقبت بعد از خارج کردن چست تیوب

1- ضایعات را به درستی دفع کنید.

چست تیوب، پد یکبار مصرف و سایر وسایلی را که طی این عمل آلوده شده اند در کیسه بریزید.

• هشدار: از تماس با زباله های پزشکی خودداری کنید. خون و سایر مایعات بدن می توانند بیماری ها را منتقل کنند.

2- بر وضعیت تنفسی بیمار نظارت داشته باشید.

بدنبال موارد زیر باشید:

• اشباع کم اکسیژن خون (اندازه گیری با استفاده از یک پالس اکسیمتر)
• خونریزی مداوم
• ناراحتی قفسه سینه
• تنگی نفس
• علائم عفونت

3- برای اطمینان از عملکرد صحیح ریه، پرتونگاری انجام دهید.

اشعه ایکس می تواند نشان دهد که آیا مایعات دوباره در فضای پلور ساخته شده اند یا خیر. ممکن است لازم باشد پرتونگاری دیگری را در تاریخ بعدی انجام داد.

منبع :

https://www.wikihow.com