تفاوت پیس میکر و دفیبریلاتور قلبی ایمپلنت پذیر (ICD)
آریتمی که همان ایجاد بی نظمی در ضربان قلب بوده بدلیل نقصان در سیستم سیگنال دهی الکتریکی قلب ایجاد می‌شود.
آریتمی ها به انواع مختلفی تقسیم شده و روش‌های متعددی برای درمان آن‌ها در دسترس هستند،
با تمامی این اوصاف برخی آریتمی ها تنها با بکارگیری پیس میکر یا دیبیفریلاتور قلبی ایمپلنت پذیر (ICD) درمان می‌شوند.
پیس میکرها یا ICD ها دستگاه‌های کوچکی بوده که معمولاً زیر پوست قفسه‌ی سینه قرار می‌گیرند.
تبادل سیگنال‌های الکتریکی در پیس میکرها از طریق سیم‌هایی بنام لید انجام گرفته که با ایجاد مشکلات در سیگنال‌های الکتریکی قلب زمینه‌ی بروز آریتمی (بی نظمی ضربان قلب) را فراهم می‌سازند.
تفاوت پیس میکر و دفیبریلاتور ICD
مهم‌ترین هدف پیس میکر اطمینان حاصل کردن از این موضوع بوده که ضربان قلب بیش از حد کند نمی‌شود.
همچنین قابلیت نظارت و ثبت و ضبط ضربان و ریتم تپش قلب نیز فراهم می‌باشد.
پیس میکرهای مختلف به کمک یک ، دو یا سه سیم پالس‌های الکتریکی را به قلب ارسال می‌کنند.
ICD نیز از قابلیت عمل به عنوان پیس میکر برخوردار می‌باشد.
علاوه بر این ICD قابلیت تشخیص ضربان قلب‌های بیش از حد سریع و خطرناک و جلوگیری از وقوع آن‌ها را نیز دارا می‌باشد.
این بی نظمی‌ها تحت عنوان تاکی کاردی و فیبریلاسیون بطنی معروف می‌باشند.
به عقیده‌ی آدام شالانو که مدیریت خدمات پزشکی – الکتروفیزیولوژی بیمارستان قلب بیلور اسکات و وایت (بیمارستان پلانو) را دارا بوده ،
فیبریلاسیون و تاکی کاردی بطنی تا اندازه‌ای خطرناک بوده که منجر به مرگ بیمار می‌شوند.
ICD هرگونه آریتمی را شناسایی و از طریق اعمال ضربان قلب بالا و غیرواقعی و یا وارد آوردن شوک بیمار را از آسیب مربوطه می‌رهاند.
پیس میکر بهتر است یا ICD؟
عوامل متعددی روی انتخاب پیس میکر یا ICD تاثیرگذار هستند که از آن جمله می‌توان به سابقه‌ی پزشکی و سایر مشکلات قلبی – عروقی همچون خطر بروز سکته اشاره نمود.
در اکثر مواقع افرادی که زندگیشان بدلیل آریتمی بطنی یا سکته‌ی کامل در معرض تهدید جدی قرار داشته به ICD نیاز خواهند داشت.
به عقیده‌ی دکتر شاپیرا از بین انبوهی از افرادی که به ابزارهای پزشکی نیاز پیدا می‌کنند
تعداد محدودی به دفیریلاتور نیاز داشته و مشکل اکثر آن‌ها با استفاده از پیس میکر برطرف خواهد شد.
نصب پیس میکر یا ICD از طریق جراحی کوچکی انجام می‌گیرد.
پزشکان سیم‌های اتصال ICD یا پیس میکر را از طریق رگی مشخص به قلب متصل می‌کنند.
در ادامه‌ی کار پیس میکر یا ICD به کمک تزریق جزئی در قسمت زیرین قفسه‌ی سینه قرار می‌گیرد.
اکثر افراد پس از یکی دو روز بستری شدن در بیمارستان مرخص می‌شوند.
پزشکان مرکز قلب بیمارستان بیلور اسکات و وایت (پلانو) عمل‌های زیادی را برای نصب پیس میکرها یا ICD ها انجام داده
که درصد موفقیت آن تا حدود زیادی مشابه عمل‌های صورت گرفته در بیمارستان‌های بزرگ‌تر می‌باشد.
علاوه بر این در این بیمارستان فناوری‌های پیشرفته‌ای در حوزه‌های ICD و پیس میکر همچون پیس میکرهای بدون سیم نیز قابل استفاده می‌باشند.
پیس میکرهای بی سیم کارکردهای مشابه پیس میکرهای معمولی را در اختیار بیماران قرار داده
اما دستگاه‌های بسیار کوچک و نانومقیاس این فناوری (در حد یک قرص ویتامین) از هیچ گونه سیمی برخوردار نمی‌باشند.
زندگی با یک پیس میکر یا ICD
استفاده از پیس میکر یا ICD غالباً با پاره‌ای نکات احتیاطی همراه خواهد شد،
با این وجود هیچ گونه اخلال جدی را در زندگی روزمره افراد به همراه نخواهند داشت.
برخی دستگاه‌ها همچون سیستم‌های MRI، آهنرباها و فلزیاب‌ها با دستگاه نصب شده روی قلبتان تداخل داشته ، بنابراین باید مراقب آن‌ها باشید.
همچنین توصیه می‌شود کارت مشخصات دستگاه را همراه خود داشته باشید.
در ضمن بهترست به برخی متخصصان پزشکی همچون تکنیسین‌های رادیولوژی یا دندانپزشکان راجع به وضعیت خود اطلاع رسانی کنید.
به عقیده‌ی دکتر شاپیرا برخورداری از یک دستگاه پزشکی در ابتدا به مثابهی یک سبک زندگی خاص تلقی شده
اما پس از گذشت زمانی مشخص به امری عادی تبدیل می‌شود .
علاوه بر این قبیل عوامل مرتبط با سبک زندگی ، لازم است وضعیت دستگاه را دائماً با مراجعه به پزشک کنترل کنید.
دستگاه‌های ایمپلنت شده دارای طول عمر باطری بین 5-12 سال می‌باشند.
